2009-04-25

sepupuku suamiku?2

Cuti semester memang bosan. Tak tahu nak buat apa. Makan tidur je. Nak keluar ngan kawan-kawan malas. Sudahnya, duduk aje la kat rumah jadi penunggu. Tengah seronok layan Tom and Jerry, tetiba sebuah kereta CRV meluncur laju memasuki perkarangan rumahnya.

‘Sape la pulak datang pagi-pagi ni.’ Tudung yang tersedia di atas sofa disarung ke kepala.

“Assalamualaikum..”

“Waalaikummussalam..La, maklong. Ingatkan siapa tadi. Jemput la masuk. Nanti Nana panggilkan mama. Baru je nak panggil, mama dah turun dulu.

“La kaklong. Kenapa tak bagitahu nak datang.” Tangan kakak sulungnya disalam.

“Saja je.”

Senyuman Nana terhenti bila ternampak kelibat seseorang. Aduh..jantungnya berdetak laju. Wajah yang dirindui siang malam walaupun dah jadi tunang orang. Pergerakannya kaku. Mata tak lepas memandang wajah kacak abang sepupunya itu. ‘Alahai, makin hensem la pulak aku tengok. Sabar Nana. Behave yourself.’

“Eh, abang Syam pun ada. Duduk la.” Hisyam senyum. Alamak, cairnya aku. Lemah dah lutut ni.

“Erm..Nana dengan Syam borak la dulu ye. Mama dengan maklong ke dapur sekejap.”

‘Hah? Borak berdua dengan abang je. Ni yang lemah ni. Aku nak cakap apa.’ Nana gelisah.

‘Cakap pasal Tom and Jerry tadi aci?’

“Erm…Nana apa khabar? Lama tak jumpa. Dah lain abang tengok.”

“Hah? Ok je.” Nana hanya mampu senyum. Nak cakap apa. Aku malu la.. sambung tengok Tom and Jerry la.

“Bila habis study?”

“Minggu depan.”

“hah? Minggu depan?” Hisyam hairan. Biar benar sepupu aku ni.

“Eh, abang tanya apa?” Apa aku jawab tadi. Malunya..mana nak sorok muka ni. Dalam mangkuk jamban aci?

“Abang tanya, bila habis study?” Hisyam gelak. Berangan ke minah ni. Ke syok sangat tengok kartun kat tv tu.

“Ermm.. bulan 5 ni.” Malunya, tu lah. Control sangat. Kan dah malu. Air teh di hadapanya diteguk perlahan. Control nervous. Neuron transmitter tak berhenti hantar isyarat vibration lagi ni. Jantung pun dari tadi asyik duk dup dap dup dap.

“Nanti la saya cakap macam mana. Benda macam ni tak boleh buat main-main kak.”

“Ye la. Tapi akak harap sangat kat Mah ni.” Mama mengangguk lemah. Apasal lain macam je muka mama? Tadi elok je.

“Nana, maklong balik dulu ye. Dah nak tengahari ni. Senang-senang datang la rumah.” Nana sekadar mengangguk. Tangan maklongnya disalam. Wajah abang Syam dipandang sekilas. Tak sanggup tenung tunang orang lama-lama. Kang nanti tak boleh tidur pulak.

“Kenapa maklong tadi tu ma? Pelik je Nana tengok. Orang nak dapat menantu mestila happy, tapi maklong macam sedih je?” Saja nak korek rahsia. Tapi memang pelik tengok maklongnya tadi. Dah la cakap dengan mama sorang-sorang kat dapur. Macam ada rahsia kerajaan je.

“Takde apa-apa la. Penat agaknya. Ye la, sorang-sorang buat persiapan.” Belum masanya untuk Puan Rosmah bercerita. Nantilah.

“Kesian maklong. Nanti la Nana pergi tolong.” Kuat ke aku? Buat persiapan untuk perkahwinan orang yang aku cinta? Menyesal pulak meng’offer’kan diri tadi. Dah terlepas, nak buat camne. Nasib la kau Nana.

“Nana, mama nak cakap sikit boleh?”

“Ish mama ni, cakap la. Apasal tak boleh pulak. Kelakar la mama ni.” Pelik la mama ni. Bila pulak aku buat rules kena mintak kebenaran dulu sebelum cakap. Apa2 je lah.

“Ni pasal maklong tadi.” Aik, tadi kata takde apa-apa. Ni yang aku tak sedap hati ni. Nana membetulkan duduknya.

“Kenapa pulak dengan maklong ma? Tadi mama kata takde apa-apa.” Ish, suspend la pulak mama aku ni. Papa yang sedang duduk mengadap tv siaran buletin utama tenang. Sesekali memandang muka mama yang seakan meminta kekuatan.

“Macam ni. Mama pun tak tahu macam mana nak cakap.” Puan Rosmah serba tak kena. Muka puteri kesayangannya dipandang penuh kasih sayang.

“Kenapa ni mama? Papa? Cakap la.” Nana tak sabar. Apekebenda nya ni.

“Tunang Syam mintak putus.”

“HAH??” Ish biar betul. Aku tak silap dengar ke ni? Ish bukan ke dia orang nak kawin dua minggu lagi?

“Kenapa mama?” makin tak sabar Nana ingin mengetahui cerita selanjutnya.

“Entahla. Tak pulak maklong bagitau.”

“Abis tu apa kena-mengena dengan Nana.” Ha’ah. Apa kena mengena dengan aku. Lantak la tunang dia nak putus. Memang la aku happy, tapi kesian pulak kat maklong. Lagi dua minggu nak buat majlis, tup-tup tak jadi.

“Maklong mintak Nana jadi pengganti.” Baru nak suap cekodok masuk mulut. Tergolek jatuh atas karpet. Aku mimpi? Ganti? Kawin dengan abang? Eh jap. Pipi ditampar beberapa kali. Sakit. Maknanya tak mimpi.

“Nana? Dengar tak mama cakap apa ni?” Risau pulak Puan Rosmah tengok anak dia. Kesian, tak pasal-pasal jadi mangsa.

“Mama biar benar. Mama jangan main-main dengan Nana.” Ish mama ni nak gurau pun tengok la dulu. Papa pun senyap je. Bantah pun tidak, setuju pun tidak.

“Buat apa mama nak main-main. Semua persiapan dah hampir siap. Kad pun dah diedar. Pengantin pulak lari. Maklong tak nak batalkan majlis tu. Syam pun setuju.”

‘Abang Syam setuju kalo aku jadi pengganti? Ni lagi aku tak percaya. Biar betik sepupu aku tu’.

Nana tak tahu nak cakap apa. Kawin dengan abang Syam memang impiannya tapi masalahnya, dia belum habis belajar lagi. Malu lah nanti kat orang lain. Hatinya berbelah bagi. Tapi kalau tak ambil peluang tu sekarang, ada ke lagi peluang dia nak kawin dengan abang Hisyam? Macam mana kalau dia tolak, maklong cari orang lain? Melepas dia.

“Mama tahu Nana susah nak buat keputusan. Nana fikir la dulu. Mama terima apa saja keputusan Nana.” Kepala anak manjanya diusap penuh kasih. Kesian anak aku. Terpaksa buat keputusan sebesar ni pada usia muda macam ni.

Malam tu, tidurnya tak lena. Asyik fikirkan perkara tadi. Aduh, macam mana nak buat ni. Nak buat solat istikharah, hati tak kuat. Betul ke abang Syam setuju? Ish, xcaye la aku. Biar betul mamat tu. Betul ke dia tak kisah kalau kawin dengan aku? Patut la muka dia tadi relax je. Tapi takkan tak sedih kot putus tunang. Dengarnya dah lama jugak dia orang couple. Sejak sama-sama study kat Australia dulu. Takkan tak rasa apa-apa kot. Ish, kompius aku. Lelaki, mana nak tunjuk perasaan mereka depan orang.

‘Ish, sape pulak call malam-malam ni? Kacau je orang tengah berangan. Alamak Kak Yaya. Dia dah tahu ke pasal ni. Mesti la maklong dah bagitahu anak dia sorang ni kan.’

“Dah tidur ke adik akak ni?”

“Belum la kak. Malam masih muda. Hehehe…”

“Ke tengah berangan?” Aik, macam tahu-tahu je kakak aku sorang ni.

“Eh mana ada. Pandai je la akak ni.” Cover line sket.

“Mana la tahu dah berangan-angan pakai baju pengantin.” Serkap Zahlia.

Gulp. ‘Adus kak Yaya ni. Dia pakai ilmu apa yek. Nak jugak aku belajar. Boleh jugak aku tahu abang Syam tengah buat apa sekarang ni.’

“Ish, ke situ pulak. Mana ada lah kak. Orang tengah baca magazine ni.” Ye lah tu.

“Majalah pengantin ke? Hahaha..so, macam mana? Dah sedia?” usik Zahlia lagi. Dia memang suka menyakat si Nana ni. Dari kecik sampai besar.

“Kak Yaya!!! Tak suka la macam ni. Merajuk lah.” Nana tarik muka 44. Buruk benar. Dah macam joyah jual getah dah gayanya.

“Alahai merajuk la pulak. Takpe, nanti akak suruh abang Syam pujuk ye sayang. Hahaha..”makin kuat Zahlia gelak. Nana dah nak menangis. Malu. Siap ko kak. Jumpa nanti tahu la apa Nana nak buat.

“Oklah bakal kakak ipar. Adik ipar taknak ganggu la orang tengah berangan ni. Jangan tidur lewat sangat tau. Nanti tak berseri pulak kat atas pelamin.” Sempat lagi menyakat.

“KAK YAYA!!!” Geram betul dia dengan kakak sepupunya tu. Tapi dalam hati, gembira jugak. Eh tapi betul ke aku nak kawin dengan abang Syam ni? Keputusan takde lagi ni. Kawin ke taknak? Ish, nak kawin pun susah la…adoi..

No comments:

Post a Comment